Makyaj malzemelerini bu işe ikna etsem diyorum. Çekmecelerde unutsam onları, dolap diplerinde ya da koltuk kenarlarında falan.. sağlam istihbarat toplarım gibime geliyor. İkili kanepeden fena halde kuşkulanıyorum, galiba isyanın başını o çekecek. Nedir dertleri anlamış değilim ama geçen gün yepisyeni dantelli perdemi ayartmaya çalışırken yakaladım uyuzu! Seni atacak koca bi makineye parçalayana kadar yıkayacak her yanın çekecek, eciş bücüş bi şey olacaksın diyordu. Perde de saf saf bunu dinliyordu böyle. Sonra beni fark edince sustu kanepe adisi. Yerini değiştirdiğimden beridir haspamda bi havalar bi tripler anlatılır gibi değil. Yahu sehpa çiçeği Nurten bile köşe bucak gezerken bu kadar surat asmamıştı. Kaldı ki, assa da hakkıydı Nurtenimin. Kapı arkasına ile koymuştum..
Elbise dolabı kendini John Locke sanıyor. Bundan kesinlikle eminim. Zaten emin olduktan sonra yanında Lost falan izlemedim ama o zaman da tavır koymaya başladı. Her iddiasına varım ki, bu dolap benden daha çok merak ediyor dizinin sonunu. Ya da biliyor zaten. Ya da o bir dolap değil. Artık değil ya da. Şöyle bir şey oldu dün gece: Siyah kotumu arıyordum açtım bunun kapağını, beni içine çekmeye çalıştı! Nooluyoruz falan demeye kalmadan vazgeçti durdu öyle. Sonra tuttu gerisin geri itti.. Kapağını da suratıma kapadı! Yiyecek galiba beni. En çok ondan korkuyorum. Çocukluğunu tek bir dolap canavarı, numunelik bir yatak altı ejdarhası olmadan geçiren gayet keyifli bir velettim, hani desem ki travmalarım nüksetti falan, yok o da değil. Benim zararsız boy boy uzaylılarım vardı sadece. Bir gün olsun canımı sıkmadılar, korkutmadılar. Bak hala daha balkonumda yaşıyor bi kısmı. Nedir nooluyo anlamış değilim.Ama bu böyle gitmez tabii.. Ya alacam karşıma açık açık söyleyin olm nedir derdiniz diye soracam, ya da önce bi istihbarat toplayacam ön hazırlık yapacam öyle çıkacam karşılarına. Bu arada benden ses çıkmazsa hakkınızı helal edin, kesin bi yerlerde sindiriliyorumdur:(
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder